Hepimiz korkudan geberiyoruz zaten! Bize kumanda edenler de
bu korkudan yararlanıp bizi daha fazla korkutuyorlar. Boğazımızı sıkanlara;
gözlerimizi kapatanlara göstermeliyiz ki, biz her şeyi görüyoruz, ne aptalız,
ne de yalnızca yemek değil, yaşamak istiyoruz, yaşamaya layık yaratıklar olarak
yaşamak! Düşmanlarımıza şunu göstermeliyiz ki, bize empoze ettikleri forsa
yaşantısı, akıl yoluyla onlarla boy ölçülmemize, hatta onlardan daha üstün
olmamıza mani olamaz.
Dövüşme zamanı gelince tırnak temizlemekle vakit geçirilmez.
Bizim için milletler arasında ayrı gayrı yok. Sadece arkadaşlar var, veya
kardeşlik istemeyen düşmanlar. Dünyaya gönül gözüyle bakıp ne kadar kalabalık
ve güçlü olduğumuzu görünce insan öylesine seviniyor ki, içi ferahlıyor! Bir
Fransız, bir Alman, bir İtalyan için de durum aynı. Hayatı anladılarsa eğer,
onlarda aynı biçimde sevinç duyarlar. Hepimiz aynı ananın, aynı düşüncenin,
bütün insanların kardeşliği fikrinin evlatlarıyız. Bu düşünce bizi ısıtır,
adaletin göklerinde parlayan bir güneştir o, ve bu gökler emekçinin kalbinde
yatar. Ne millet olursa olsun, adı ne olursa olsun fark etmez.