MUTLULUK

Hangi durumda olursak olalım, bizi sürekli mutsuz eden, kendini beğenme ve beklenti içinde olmaktır. Bunlar susup aklımız konuştuğunda, kaçınmamız mümkün olmayan tüm mutsuzlukların tesellisini bulabiliriz. İnsan, en fazla değer verdiği kişiler tarafından yaralanır. Çünkü kendisine, başkası aynı şekilde davranırsa bu onu yaralamaz, ama en yakın hissettiği kişiye karşı beklenti içinde olduğu için ister, istemez yaralanır.

Mutluluk, bu dünyada insan için yaratılmış gibi değil. Ya da fakir için mutluluk sadece bir an için olan bir durumdur. Çevremizdeki her şey değişiyor. Biz de değişiriz ve bu değişimi fark etmemiz imkansız gibi, bugün sevdiğimiz bir şeyi yarın seveceğimizden emin olamayız. Bu yüzden yaşamla ilgili mutluluk beklentimiz bir hayal olmaktan öteye gidemez.



Mutluluk dışarıdan bakıldığında belli olmaz, onu tanımak için mutlu kişinin yüreğini okuyabilmek, kendinden hoşnut olmasından, tavırlarından, konuşma biçiminden, yürüyüşünden belli olur.
İnsanoğlu ancak tek başına kaldığı zaman kendisi olur, onun dışında bizi çevreleyen her şeyin oyuncağı olur çıkarız. Bu yüzden insan zaman zaman kendine zaman ayırıp kendisi olmalı.
Eğer kendisine zaman ayırıp kendisi olamazsa, bir zaman sonra başkası olup çıkar.