insan, kalabalıklar arasındaki yalnızlığını, bazen bir deniz kenarında sonsuz, maviliklere dalarak, düşünerek, hayata karşı kaybettiği savaşı düşünerek, yapamadıklarını, bundan sonra yapacaklarını, yapmak için nereden başlayacağını düşünür.
ama bu düşünceler, oradan ayrıldıktan sonra, sanki tm bunları düşünen o değilmiş gibi, bütün bu duyguları bir tarafa bırakarak, hayata kaldığı yerden devam eder.
çünkü, kaybetmek yeniden başlamak için bir başlangıçtır. yalnız bu başlangıç çoğu kişi için hiç bir zaman gelmez.
insan, kaybettikçe daha güçlü geri döner diyorlar, ama insan kaybettikçe, aslında tükenmenin eşiğine geldiği için, dışarıdan bakanlar onun daha güçlü olduğunu düşünür.
insan, ölmeden önce son bir nefes için bütün enerjisini toplar ve o nefesi verir. ama sonuç tükenmişliktir.
işte sürekli hayata karşı kaybetmekte böyle bişeydir. insan, kaybetmeye yaklaştıkça bütün gücüyle güçlü görünmek ister.
bazı insanlar ise, kaybetmekten ders çıkarıp kendisine yeni ufuklar açar. ve bu kaybetmeği kendi lehine çevirir. ve hayat bu insan için yeniden ve daha güzel bir şekilde başlar.
hayata, yeniden başlamak için kendiniz ile yalnız kalın ve bu yalnız kaldığınız anlarda da hayata karşı neler yapmanız gerektiğine karar verin.
bu zamana kadar hep başkaları buna der diyerek yaşamaya devam mı edeceksin?
yoksa artık kendi hayatını mı yaşamaya devam edeceksin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder