Düşler, tuhaf düşler. İnsanın dört elle sarıldığı yaşamdan saptıran, olanaksızı yaratan düşler. Bazı günler, bu tuhaf düşler benden çıkıyor, sonra geri geliyor, derime yapışıyorlar. Alkol, morfin ve geçen zaman arasında, binlerce somut düşünce arasında, belleğimin derinlerde kalmış parçaları olarak, sizi kabulleniyorum derin mi derin birer parçamsınız.
Dün geceyi de siz süslediniz.
Ölmüş babam, elini omuzuma koyuyor ve kocaman bir gülümsemeyle, " ben kalp kriziyle ölmedim. Siz öyle sandınız. Anneni ziyarete gittim. Anlıyor musunuz? Onca yalnızlıktan sonra..." diyordu.
Hiçbir şey anlamıyorumdum. Sonra dedi ki." Seni görmek istedim. Durumun kötü. Çok yalnızsın. " Saçlarının, anımsadığım gibi beyazlaşmamış olduğunu görüyordum. Gençti.
Çocuk gibi yüzümü ellerimin arasına alıp ağlıyordum.
Onu gözyaşlarımın arasından görüyordum. Gözleri tamamen birer gözyaşına dönüştü; misket gibi kalın, yuvarlak ve saydam. Başını salladı: " size göre kalp kriziydi, bana göreyse kafama esmişti."
Hiçbir şeyi kavrayamıyordum. Ne demek istiyordu? " Galiba yakında seni de yanıma alacağım. Yakında. Benim olduğum yerde rahatımız yerinde. Herşeyi oluruna bırakıyoruz. Seni de yanıma alacağım. Yakında. Gece üzerine çullanıyor, küçük kızım. Kocaman kanatlarıyla bir gece. Bilgi edineceğim. "
Bu tuhaf sözleri kullandı. " bilgi edineceğim."
Babam ve sulu boya resimleri, söylencesel hüznü, eski deri baskılarıyla fotoğraf makineleri, fotoğraf arşivleri, hazineleri, şivesi, dominoları, Alman baskısı sararmış nota kağıtları. Tedavülden kalkmış Baden Badeni. Babam bana öylesine inanmıştı ki... Benim ileri atılmamı sağlayan o çok değerli şeyi o verdi bana: Güvenini verdi.
Sigmund Freud'un kitaplarını okudum, hatta Musa üzerine yazdığı kitapla ilgili olarak bir tablo yaptım. Ama düşlerimi yorumlayamıyorum. Yalnızca bu düşlerde ne duyumsadığımı biliyorum. Hayatım beni terk ediyor.
Belki, yakında.
Evet, doğru. " Yakında," diyordu babam. " Bilgi edineceğim "
Çabuk bilgi edin, canım babam, gece üzerime iniyor.
Çabuk bilgi edin ki, kendimi mavi ötesine kapıp koyuvereyim.
Sana elimi uzatacağım.
Gece üzerime iniyor.
Frida Kahlo
Frida Kahlo'nun hayatı acılarla geçmesine rağmen yapmış oldukları inanılmaz. Bu kadar acı ve ıstıraba rağmen hayata karşı duruşu ve sürekli bir şeyler üretmesi takdire şayan bir olay. Sanırım insan acı çektikçe hayata karşı bakışı ve hayata olan bağlılığı da o oranda artıyor. Bu da bize şunu gösteriyor " hiçbir zafere çiçekli yollarla gidilmez" gittiğimiz yolda eğer hiçbir zorluk yoksa o yol bizi bir yere ulaştırmayacağını bilmemiz gerekir.
Hayatın zorluklarına karşın bizim de hayata o kadar da kolay lokma olmadığımızı hatırlatmamız ve sürekli kendimizi geliştirmemizde fayda var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder