Adalet ve Güç

Adil olanın peşinden gidilmesi doğrudur, en güçlünün peşinden gidilmesi ise kaçınılmazdır. Gücü olmayan adalet acizdir; adaleti olmayan güç ise zalim. Gücü olmayan adalete mutlaka bir karşı çıkan olur, çünkü kötü insanlar her zaman vardır. Adaleti olmayan güç ise töhmet altında kalır. Demek ki adalet ile gücü bir araya getirmek gerek; bunu yapabilmek için de adil olanın güçlü, güçlü olanın ise adil olması gerekir.

Adalet tartışmaya açıktır. Güç ise ilk bakışta tartışılmaz biçimde anlaşılır. Bu nedenle gücü adalete veremedik, çünkü güç, adalete karşı çıkıp kendisinin adil olduğunu söylemişti. Haklı olanı güçlü kılamadığımız için de güçlüyü haklı kıldık. ( PASCAL / KÖTÜNÜN ZAFERİ )

Adil olandan, adalet beklemek doğrudur. Ama her adil olandan adalet beklemek doğru değildir. Çünkü adil olan, eğer güçlü değilse sana adalet denen şeyi getiremez. 

Toplumsal Sorunlarla ilgili bir kaç anektod

Kinler de, sevgiler de bir takım işaretlerin emrinde; kızıl karşısında kuduran azgın boğalar gibiyiz.

Tarih büyük adamların yaptıklarından ibarettir. Topluluk ne başarmış, ne yapmışsa, hepsinin de kılavuzu, mimarı, büyük adam olmuştur hep.

Kişi, zekasının üstünlüğü ve diğer bazı özellikleri sayesinde, olayların bir bölümünü ve sonuçlarını, kısmi olarak, değiştirebilir ama olayların akışını etkileyemez, bu akışı belirleyen bambaşka kuvvetler vardır.

Büyük adamların tarihteki rolü üzerinde düşünürken, hemen daima şu hataya düşüyoruz; bir büyük adamın ortaya çıkması, ortaya çıkabilecek diğer büyük adamların ortaya çıkmamasına yol açar, bunu unutmamak gerekir.

Büyük adamın ortaya çıkması ve olayları etkilemesi için iki şart lazım. Birincisi, kahramanın, kabiliyetleri sayesinde, zamanın sosyal ihtiyaçlarına, diğerlerinden daha iyi çözümler bulabilmesi.

Karizmanın Sıradanlaşması ve Sonuçları-2

Karizmatik gücün sürekli ve standart bir yapıya kavuşması için ekonomi karşıtı özelliğinin değiştirilmesi gerekir. Topluluğun ihtiyaçlarını karşılayabilmek üzere belli bir mali örgütlenme biçimine, dolayısıyla da vergi ve benzeri katkıları elde etmek için gereken ekonomik şartlara uyarlanması gerekir. 

Kural olarak sıradanlaşma süreci çatışmasız olamaz. İlk aşamalarda, liderin şahsi karizmatik güç iddiaları kolayca unutulmaz; bu yüzden birçok tarihsel durumda bu tipik süreç makamın ya da patrimonyal (devletin bir üst unsur/birim olarak halkı dışarıdan yönetme )   konumun karizması ile şahsi karizma arasında çatışma şeklinde ortaya çıkar.

Karizmanın sıradanlaşması durumlarının tamamındaki belirleyici faktörlerden biri, doğal olarak güvenlik arayışıdır. Bunun anlamı, bir yandan mevkiler ve sosyal saygınlığın, diğer yandan da liderin taraftarlarının ve sempatizanlarının ekonomik çıkarlarının yasallaştırılmasıdır. Ancak, bir diğer önemli faktör de, düzeni ve idari memurların örgütlenişini, yönetimin günlük ihtiyaç ve şartlarına uydurması gereğidir.

MAX WEBER / BÜROKRASİ VE OTORİTE 

ANA-2

Biz devrimciyiz. Ve bazı kimseler sadece emir verdikçe, bazıları ise sadece çalıştıkça, devrimci kalacağız. Size çıkarlarını korumanız emredilen topluma karşı savaşmaktayız. Bu toplumunda, sizin de bükülmez hasmıyız biz; ancak sizleri yendikten sonra barışabiliriz. Ve yeneceğiz sizleri! 

Sizin vekilleriniz sandıkları kadar güçlü olmaktan çok uzaktırlar. Köle haline getirdikleri milyarlarca insanı feda ederek biriktirip korudukları bu servetler, yani bize hakim olmalarını sağlayan bu güç, kendi aralarında da düşmanlık, karşıtlık, çekişmeler yaratmakta, onları hem fizik, hem manevi bakımdan mahvetmektedir.

Mülkiyetin savunması çok büyük bir gerilimi gerektirir. Ve gerçekten de efendilerimiz olan sizler, topunuz, bizden daha fazla kölesiniz. Sizin kafalarınız esirdir, bizim ise vücutlarımız. Sizi manen öldüren peşin yargıların ve alışkanlıkların boyunduruğundan kendinizi kurtaramazsınız. 

Oysa bizim içten özgür olmamıza kimse engel olamaz. Bize verdiğiniz zehirler, istemeyerek bilincimize akıttığınız panzehirden daha güçsüzdür. Bu bilinç durmaksızın büyüyüp gelişiyor, git gide, alevleniyor, mensup olduğunuz sınıfta bile en iyi manen sağlıklı ne varsa peşinden sürüklüyor. Bakınız, daha şimdi den kudretimiz namına ideolojik mücadele yürütebilecek hiç kimseniz kalmamıştır.

ANA

Hepimiz korkudan geberiyoruz zaten! Bize kumanda edenler de bu korkudan yararlanıp bizi daha fazla korkutuyorlar. Boğazımızı sıkanlara; gözlerimizi kapatanlara göstermeliyiz ki, biz her şeyi görüyoruz, ne aptalız, ne de yalnızca yemek değil, yaşamak istiyoruz, yaşamaya layık yaratıklar olarak yaşamak! Düşmanlarımıza şunu göstermeliyiz ki, bize empoze ettikleri forsa yaşantısı, akıl yoluyla onlarla boy ölçülmemize, hatta onlardan daha üstün olmamıza mani olamaz.

Dövüşme zamanı gelince tırnak temizlemekle vakit geçirilmez. Bizim için milletler arasında ayrı gayrı yok. Sadece arkadaşlar var, veya kardeşlik istemeyen düşmanlar. Dünyaya gönül gözüyle bakıp ne kadar kalabalık ve güçlü olduğumuzu görünce insan öylesine seviniyor ki, içi ferahlıyor! Bir Fransız, bir Alman, bir İtalyan için de durum aynı. Hayatı anladılarsa eğer, onlarda aynı biçimde sevinç duyarlar. Hepimiz aynı ananın, aynı düşüncenin, bütün insanların kardeşliği fikrinin evlatlarıyız. Bu düşünce bizi ısıtır, adaletin göklerinde parlayan bir güneştir o, ve bu gökler emekçinin kalbinde yatar. Ne millet olursa olsun, adı ne olursa olsun fark etmez. 

     

Karizmanın sıradanlaşması ve sonuçları

Karizmanın Sıradanlaşması ve Sonuçları-1

Karizmatik otoritenin uygun şekilde aktarılmasını sağlamak üzere sıradanlaşması, idari memurların sıradanlaşmasındaki çıkarlarla ilgilidir. Otorite sahibinin yandaşlarının bir inanç ve coşku topluluğu olarak hediyelere, “yağmaya” ya da düzensiz gelirlere dayalı komünal bir hayat sürmeleri, sadece başlangıç aşamasında ve karizmatik liderin günlük sosyal örgütlenmenin tamamen dışında kalması halinde mümkündür. Ancak küçük coşkulu tilmiz grubunun üyeleri hayatlarını saf bir idealistlikle liderin çağrısına adarlar. Tilmiz ve takipçilerin büyük çoğunluğu ise uzun vadede “mesaja” maddi bir anlam yükleyerek “hayatlarını idame ettireceklerdir.” Gerçekten de, hareketin dağılıp gitmemesi isteniyorsa durumun böyle olması gereklidir.

SİLAHIN DEĞİL, KALEMİN ZAFERİ

Karanlıkları devirmek ve aydınlık bir çağın kapılarını açmak için en mükemmel silah kalem...
sözle, yazıya kazanılmayacak savaş yok...
kalem sahiplerine düşen ilk vazife telaş etmemek, öfkelenmemek, kin kışkırtıcı olmamak.
Halkı okumaya, düşünmeye alıştırmak.
Bir kılıcın kazandığı zaferi başka bir kılıç yok edebilir.
Kalemle yapılan fetihler tarihe mal olur, tarihe yani ebediyete....

Cemil Meriç / Kırık Amber

Zaman; okuma, öğrenme, yeni bir şeyler ortaya koyma zamanı, ama biz hala birbirimize kaba kuvvet uygulayıp kim daha güçlü, kim daha iyi diye oyalanmaya devam ediyoruz.
Halbuki; ülke adına yapılacak onca iş varken, bu yapılanlar tek kelime ile ahmaklıktır.